با فناوری تحریك الكتریكی
رویای راه رفتن ۲ فرد فلج تحقق یافتبعلاوهفیلم
پارسی كاو: پژوهشگران با استفاده از تحریك الكتریكی رویای راه رفتن دو فرد فلج را برآورده ساختند.
به گزارش پارسی كاو به نقل از ایسنا و به نقل از گاردین، دو بیمار فلج با فناوری تحریك الكتریكی كه پژوهشگران"موسسه پلی تكنیك فدرال لوزان" (EPFL) سوییس بر روی آنها انجام دادند، قادر به راه رفتن در فاصله زمانی كوتاهی با عصا شدند.
دو مرد كه در حوادث جداگانه آسیب دیده و بیشتر از شش سال فلج بودند، با كمك پالس های الكتریكی كه پژوهشگران بر روی ستون فقراتشان وارد كردند، توانستند برای مدت زمان كوتاهی با عصا روی پاهای خود ایستاده و راه بروند.
"دیوید ام زی"(David Mzee) ۲۸ ساله و "گرت جان اوسكام"(Gert-Jan Oskam) ۳۵ ساله، با تحریك الكتریكی كه بر روی ستون فقرات و عضلات پای آنها اعمال شد، توانستند به وسیله یك وسیله نگهدارنده بر روی تردمیل راه روند.
پزشكان بر این باورند كه زمانبندی پالس ها با سیگنال های حركات طبیعی كه از مغز بیماران ارسال می گردد هماهنگ بود و این بسیار مهم بود. به نظر می آید كه این پالس ها اعصاب را تحریك می كند و سبب بهبود عملكرد عضلات می شوند.
در خیلی از صدمه های طناب نخاعی بخش كوچكی از اعصاب باقی می ماند، اما سیگنال هایی كه آنها حمل می كنند برای رسیدن به اندام های حركتی و یا پشتیبانی از وزن بدن شخص ضعیف هستند.
قسمتی از دستگاه عصبی مركزی كه در درون كانال نخاعی یعنی مجرایی كه از روی هم قرار گرفتن مهره ها به وجود آمده است قرار دارد، نخاع نام دارد.
نخاع، نخاع شوكی یا طناب نخاعی، طناب سفید رنگی به طول حدودا ۴۵ سانتی متر است كه از سوراخ پس سری(Foramen magnum) تا سطح اولین یا دومین مهره كمری امتداد می یابد.
سوراخ پس سری، سوراخی بزرگ در استخوان پشت سری است كه مغز و نخاع در آنجا به یكدیگر متصل می شوند. از برجستگی كمری به پایین، نخاع شوكی باریك شده و ناحیه مخروط انتهایی كه دربرگیرنده بخش های خارجی طناب نخاعی است تولید می گردد.
"گرگوری كورتین"(Grégoire Courtine) دانشمند عصب شناختی این مطالعه از "موسسه پلی تكنیك فدرال لوزان" می گوید: قدرت ماهیچه های هر دو فرد با تحریك های الكتریكی بهبود یافت.
پژوهشگران گفتند البته نمیتوان این عمل را درمان قطعی برای فلج دانست اما با وجود اینكه وضعیت هر دو بیمار همچنان رو به بهبود است، همچنان آنها از صندلی چرخ دار استفاده می نمایند.
این عمل پژوهشگران نشان داد كه تحریك الكتریكی دقیق می تواند به بهبود وضعیت بعضی از حركات بیماران فلج كمك نماید.
كورتین اضافه كرد: این یك گام بسیار مهم در علم پزشكی به حساب می آید اما چالش بزرگ این است كه آیا تحریك های الكتریكی واقعا می تواند زندگی افراد را تغییر دهد. اكنون هدف ما این است كه این تحریكات را بلافاصله بعد از آسیب افراد اعمال نماییم.
دانشمندان روش های تحریك الكتریكی را برای كمك به راه رفتن افراد "پاراپلژی "(paraplegics) توسعه دادند.
پلژی به مفهوم فلج كامل در عضلات به خصوص اندام ها است. پاراپلژی(Paraplegia) به مفهوم فلج كامل پاها و تنه است.
پاراپلژی اشاره به صدمه نخاعی زیر سطح مهره اول پشتی(T۱) دارد. معمولا این نوع از صدمه منجر به ضعف عضلانی و تغییرات حسی در تنه و پاها می گردد. افراد گرفتار پاراپلژی دچار صدمه به طناب نخاعی عصب توراسیك T۲ تا پایین عصب خاجی S۵ می باشند. در ابتدا اندام های درگیر خصوصا پاها به حالت شل و قابل انعطاف است اما در صورت عدم انجام ورزش های مخصوص به حالت فلج اسپاستیك یا انقباضی در می آید.
كورتین در آخر اضافه كرد: با عنایت به تمام مطالعات اخیر ما باید نتایج این پژوهش را بعنوان یك پیشرفت در درمان فلج اندام بدانیم. روش ما جهش بزرگی در درمان فلج اندام به شمار می آید.
این مطالعه در مجله های"Nature" و "Nature Neuroscience" منتشر گردید.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی نماید.
فایل آنرا از اینجا دانلود كنید: video/mp4
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب