جنگنده روسی که بیش از اندازه پیشرفته بود
پارسی کاو: جنگنده سوخو 47 «Su-47» مشهور به «برکوت» (Berkut) یکی از نامتعارف ترین پروژه های هوانوردی نظامی روسیه بود. هواپیمایی با بال های روبه جلو که قرار بود قواعد نبرد هوایی را تغییر دهد.
به گزارش پارسی کاو به نقل از خبر آنلاین، برکوت به مفهوم عقاب طلایی با بال های روبه جلو طراحی شد تا عملکرد آیرودینامیکی فوق العاده ای در نبردهای هوایی داشته باشد، اما دلیلهای فنی، اقتصادی و استراتژیک سبب شد هیچگاه وارد تولید انبوه نشود.
بال روبه جلو، نسبت به جنگنده های متعارف، بخصوص در سرعت های زیر صوت مانورپذیری بسیار بالاتری دارد. در تئوری، این مزایا می توانستند برتری مهمی ایجاد کنند. جنگنده ای مانند Su-47 هنگام برخاست از ناوهای هواپیمابر روسی می توانست عملکرد بهتری نسبت به طراحی های سنتی داشته باشد. اما این سکه روی دیگری هم داشت.
سوخو ۴۷ برکوت حدودا تمام جنگنده های مدرن از سامانه کنترل پرواز دیجیتال (fly-by-wire) استفاده می نمایند تا هواپیماهایی با ذات ناپایدار بتوانند ایمن پرواز کنند اما Su-47 نمونه ای افراطی از این وابستگی بود. بال های روبه جلو موجب می شدند این جنگنده بدون fly-by-wire عملا غیرقابل کنترل باشد.
آیا Su-47 یک جنگنده پنهان کار بود؟ بعد از رونمایی Su-47، گمانه زنی هایی درباره ی ماهیت رادارگریز آن عنوان شد. رنگ تیره بدنه، بسیاری را به یاد هواپیماهایی مانند F-117 نایت هاوک یا SR-71 بلک برد انداخت.
علاوه بر این، Su-47 دارای محفظه داخلی حمل سلاح بود. خاصیت خاصی که معمولا با جنگنده های پنهان کار مرتبط می باشد، برای اینکه موجب کاهش سطح مقطع راداری می شود. هرچند این انتخاب به بهبود مانورپذیری هم کمک می کرد، اما Su-47 هیچ گاه به عنوان یک جنگنده پنهان کار حقیقی عملیاتی نشد.
سرانجام، چند عامل هم زمان پروژه را متوقف ساخت.
فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی پایان جنگ سرد کاهش شدید بودجه های نظامی در حالی که اقتصاد روسیه برای بقا تلاش می کرد، پروژه های پیشرفته و آزمایشی مانند Su-47 شانسی برای ادامه نداشتند. با وجود شکست در تولید، Su-47 بطورکامل بی ثمر نبود. برخی فناوری های آن بعدها در توسعه جنگنده های پیشرفته تر، همچون Su-57، مورد استفاده قرار گرفتند.
وقتی آمریکا هم به همین بن بست رسید ایده بال روبه جلو پیشتر در آمریکا هم آزمایش شده بود. X-29، هواپیمای آزمایشی نیروی هوایی آمریکا، به قدری ناپایدار بود که DARPA آنرا «ناپایدارترین هواپیمای ساخته شده» نامید. سرانجام، آمریکا و روسیه هر دو به یک نتیجه رسیدند. آینده جنگنده ها نه در مانورپذیری افراطی، بلکه در پنهان کاری راداری است.
ایکس ۲۹ امروز، هیچ جنگنده رزمی عملیاتی با بال روبه جلو وجود ندارد. اما این پروژه ها بی فایده هم نبودند. مواد مرکب پیشرفته و روش های مهندسی توسعه یافته در این پروژه ها، امروزه بخش جدایی ناپذیر هواپیماهای مدرن نظامی و غیرنظامی شده اند.
سوخو ۴۷ «Su-47 » از ابتدا به عنوان یک هواپیمای آزمایشی توسعه یافت، نه یک جنگنده عملیاتی. بال های روبه جلو بطور بالقوه مزایای قابل توجهی در مانور، افزایش نیروی برآ و کنترل بهتر در سرعت های زیر صوت ارایه می دهند، اما در عمل همین بال های خاص خود به چالش اصلی تبدیل شدند.
این طراحی به هواپیما اجازه می داد در مانورهای پیچیده بهتر از نمونه های متعارف عمل کند و همینطور موجب کاهش فاصله برخاست و فرود می شد، اما هم زمان ساختار بال تحت نیروهای شدید G گرفتار خستگی فلز و انحراف بیش از اندازه می شد که مشکلات جدی پدید آورد.
این مطلب پارسی کاو را پسندیدین؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران پارسی کاو در مورد این مطلب