۱۴ فضانورد دارای معلولیت در شرایط بی وزنی قرار گرفتند
به گزارش پارسی کاو، فضانوردان معلول یک پرواز گرانش صفر را در ارتفاع ۷.۶۲ کیلومتری از سطح زمین تجربه کردند تا مشخص شود که چگونه لباس های فضایی و فضاپیماها را میتوان برای مصرف معلولین کاربردی تر کرد.
به گزارش پارسی کاو به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، این خدمه ۱۴ نفره که دارای مشکلات حرکتی، بینایی و شنوایی هستند، شرایط بی وزنی را تجربه کردند و تعدادی آزمایش انجام دادند تا ببینند چه کاری میتوان برای بهبود تجهیزات و لباس های فضایی برای افراد ناتوان انجام داد.
این گروه که از پنج کشور مختلف همچون استرالیا، برزیل، آلمان، اسپانیا و ایالات متحده دور هم جمع شده بودند، متشکل از دانشمندان، مهندسان و پزشکان بودند.
این سفر پیشگامانه که توسط شرکت استرواکسس(AstroAccess) سازماندهی شد، در روز پنجشنبه با یک هواپیمای «Zero-G» در هیوستون، تگزاس انجام گرفت.
این پرواز تنها چند هفته بعد از آن صورت گرفت که آژانس فضایی اروپا(ESA) اعلام نمود جان مک فال(John McFall)، دونده سابق پاراالمپیک، در کلاس های فضانوردان ۲۰۲۲ آژانس فضایی اروپا شرکت خواهد نمود.
این هواپیما از فرودگاه الینگتون(Ellington) از زمین برخاست و در مجاورت فرودگاه فضایی هیوستون و مرکز فضایی جانسون ناسا که محل آموزش پروازهای فضایی انسان در ایالات متحده است، فرود آمد.
«AA۲» نخستین پرواز تحقیقاتی رسمی بود که به ترویج حضور معلولان در فضا اختصاص داشت.
با صعود به ارتفاع هفت کیلومتری، این وسیله نقلیه ۱۸ مانور سهموی را شروع کرد و به خدمه اجازه داد تا آنچه را که برای بهبود حضور افراد دارای معلولیت به فضا مورد نیاز است، آزمایش نمایند.
در طول پروازهای گرانش صفر، خلبان چندین بار به انجام یک مانور مخصوص می پردازد تا حالت بی وزنی را داخل هواپیما به مدت ۲۲ ثانیه شبیه سازی کند.
در تحقیقات علمی، این مانور ۳۱ بار تکرار می شود و بسته به نوع آن میتوان جاذبه ماه یا مریخ را بازسازی کرد.
این مانورها که مانورسهمی وار نامیده می شوند سه مرحله دارند. مرحله اول بالا کشیدن(pull-up)، مرحله دوم سهمی (parabola) و مرحله سوم بیرون کشیدن(pull-out) نام دارد.
در مرحله اول خلبان دماغه هواپیما را از حالت افقی تا زاویه ۵۰ درجه به سمت بالا هدایت می کند.
در این حالت مسافران کششی ۱.۸ برابر گرانش زمین را تجربه می کنند که هایپرگرانش hypergravity) نامیده می شود. این حالت ۲۰ ثانیه ادامه خواهد یافت.
مرحله سهمی با قرار گرفتن هواپیما در راه شروع می شود و با حرکت هواپیما به سمت بالا خلبان سرعت موتور را کاهش داده و هواپیما یک مسیر بالستیک را دنبال می کند.
بی وزنی زمانی شروع می شود که هواپیما وارد یک سهمی می شود که طی آن ۲۲ ثانیه سقوط آزاد صورت می گیرد.
در حالت بیرون کشیدن، دماغه هواپیما ۴۲ درجه به سمت پایین متمایل می شود و در نهایت خلبان با افزایش سرعت موتور هواپیما را صاف می کند و در این حالت مسافران بار دیگر گرانش ۱.۸ برابری زمین را احساس می کنند. بعد از ۲۰ ثانیه هواپیما به شکل افقی خود باز می گردد.
یک گروه از سرنشینان مجموعه ای از صفحه های گرافیکی لمسی را آزمایش کردند که به دیوارهای کابین اضافه می شوند و به اعضای نابینا و نزدیک بین اجازه دهد تا در مواقع اضطراری در جای خود باقی بمانند و در صورت خاموش شدن چراغ ها وسایل اضطراری را در گرانش صفر پیدا کنند.
کسانی که با «Blind and Mobility Crew» کار می کردند توانستند نشان دهند که یک فرد معلول می تواند به صورت مستقل روی صندلی پرتاب قرار بگیرد و به سادگی کمربندش را ببندد و نشان دهد که افراد معلول می توانند با خیال راحت در مأموریت های فضایی زیر مداری شرکت نمایند.
خدمه ناشنوا و نابینا با شرکتهای «Sony» و «SonicCloud» جهت کمک به بهبود سیستم های درک گفتار در داخل هواپیما همکاری کردند. نرم افزار شخصی سازی شده ی «SonicCloud» به کاربر اجازه می دهد تا صدا را با عنایت به توانایی شنوایی خود با هدفون سونی تنظیم کند.
این پرواز توسط جورج وایتسایدز(George Whitesides)، یکی از بنیانگذاران استرو اکسس و دیلن تیلور(Dylan Taylor) کارآفرین فضایی حمایت شد.
تیلور می گوید: استرواکسس ثابت می کند که فضا می تواند روزی برای همه قابل دسترس باشد.
منبع: parsikav.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب