صبورترین فضانورد ناسا درگذشت
پارسی کاو: پارسی کاو صبورترین فضانورد ناسا درگذشت
به گزارش پارسی کاو به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، "دان لیند"(Don Lind) فضانورد سابق ناسا که پیش از پرتاب شاتل فضایی به برنامه ریزی نخستین پیاده روی فضایی بشر روی کره ماه کمک کرد، در سن ۹۲ سالگی درگذشت.
خانواده وی در یک آگهی ترحیم نوشتند: "دان" به «مرد رنسانس» واقعی ایده آلِ "لئوناردو داوینچی" برای مردی که می تواند همه چیز را به خوبی انجام دهد، نزدیک بود.
لیند عضو پنجمین گروه از کارآموزان ناسا در سال ۱۹۶۶ بود که در نهایت موفق شد فضانورد شود. این کلاس شامل هشت فضانوردی بود که به ماه پرواز کردند و سه تن از آنها با ماموریت "آپولو" روی ماه قدم گذاشتند.
وی در تاریخ شفاهی ناسا در سال ۲۰۰۵ اظهار داشت: برنامه اولیه این بود که ۱۰ فرود بر روی ماه انجام دهیم، "آپولو ۱۱" تا "آپولو ۲۰" و ما درحال ساخت ماژول های فرماندهی و موشک های "ساترن V" و تمام تجهیزات برای این ۱۰ فرود بودیم. سپس واشنگتن با خرد بی نهایت خود، بودجه ما را کم کرد. این یک ناامیدی حرفه ای باورنکردنی بود. اما هیچ گزینه دیگری نداشتیم و مجبور به ادامه دادن بودیم.
بدین سبب لیند بجای این که خودش به ماه برود، روی برنامه ریزی عملیات فرود روی سطح ماه برای فضانوردانی که این کار را انجام دادند، کار کرد. او لباس های فضایی، ابزارها و بسته های علمی را که ماه نوردان آپولو استفاده می کردند، آزمایش کرد.
وی در جایی اظهار داشته بود: من این را لاف نمی زنم، اما بیش از نیل آرمسترانگ و باز آلدرین می دانستم که قرار بود در ماموریت اول چه کاری انجام دهند و همین طور از پیت کنراد و آل بین در ماموریت دوم.
این دانش موجب شد که در طول هر دو ماموریت فرود روی ماه، یعنی "آپولو ۱۱" و "آپولو ۱۲" در قسمت کنترل ماموریت جا داشته باشد.
وی می اظهار داشت: من بسادگی می توانستم جلو بروم، میکروفن را بردارم و با آنها صحبت کنم.
شانس لیند برای حضور در فضا بیش از یک دهه بعد از خروج آخرین فضانورد از ماه به وجود آمد.
خودش می اظهار داشت: من یک رکورد ثبت کردم، چون هیچ کس بیش از من منتظر یک پرواز فضایی نبوده است. امیدوار هستم هیچ کس تجربه من را تکرار نکند. تأخیرهای طولانی وجود داشت و بدین سبب بله، ۱۹ سال طول کشید تا من به فضا پرواز کنم.
لیند در ۲۹ آوریل ۱۹۸۵ به عنوان متخصص ماموریت "STS-۵۱B" در شاتل فضایی "چلنجر" به فضا رفت و با توجه به این که دو نفر از شش سرنشین همراه لیند نیز از فضانوردان دوران آپولو بودند، میانگین سنی خدمه آن ماموریت ۴۸.۶ سال بود که مسن ترین خدمه را برای یک ماموریت فضایی آمریکا رقم زدند.
این ماموریت همین طور دومین پرواز ماژول آزمایشگاهی "اسپیس لب"(Spacelab) ساخت اروپا و نخستین پروازی بود که مجموعه کاملی از آزمایش های علمی همچون نخستین آزمایش های حیوانی را انجام داد.
لیند در آن زمان به مصاحبه کننده ناسا اظهار داشت: ما دو خزمیمون کوچک و ۲۴ موش آزمایشگاهی همراه داشتیم. خزمیمون ها خیلی سریع با شرایط سازگار شدند، اما موش های آزمایشگاهی به اندازه میمون ها زرنگ نبودند. آنها همین طور روی میزهای ارتعاشی و اتاق های آکوستیک و چیزهایی از این دست بودند. اما آنها یاد نگرفته بودند که این مقرر است مدتی بطول بیانجامد و زمانی که ما وارد ماژول شدیم، آنها به لبه قفس آویزان بودند و بسیار مضطرب به نظر می رسیدند. آنها سرانجام پس از روز دوم متوجه شدند که اگر لبه قفس را رها کنند، سقوط نمی کنند و احیانا از بقیه ماموریت لذت می برند.
اما خودِ لیند هیچ مشکلی برای تطبیق با زندگی در ریزگرانش نداشت. او می اظهار داشت: کاملاً از آن لذت بردم. تجربه ی شگفت انگیزی بود.
لیند علاوه بر انجام تحقیقاتی که ناسا برنامه ریزی کرده بود، آزمایش خودرا نیز پیشنهاد و انجام داد و نخستین تصاویر واضح از شفق قطبی را از فضا گرفت. تنها چیزی که او نیاز داشت یک دوربین و سه رول فیلم بود که از قبل در شاتل بود.
لیند با خنده می اظهار داشت: این آزمایش تنها ۳۶ دلار برای ناسا هزینه داشت و این ارزان ترین آزمایشی بود که تابحال به فضا رفته است. ما ادعا کردیم که در برنامه فضایی می توانیم به ازای هر دلار هزینه، بیش از هر کس دیگری کارهای علمی انجام دهیم.
وی اظهار داشت: ما متوجه شدیم که مولفه متفاوتی در مکانیسم ایجاد شفق قطبی وجود دارد که شامل امواج مایکروویو است که قبلا درک نشده بود. بدین سبب نظریه پردازان یک عنصر دیگر را در معادله ایجاد نور شفقی اضافه کردند.
لیند و همراهانش حدودا یک هفته بعد از ترک زمین فرود آمدند. در نتیجه، او ۷ روز و ۸ دقیقه و ۴۶ ثانیه را در فضا گذراند.
"دان لیند" در تاریخ ۱۸ مه ۱۹۳۰ در میدویل یوتا به دنیا آمد. او مدرک کارشناسی خودرا در رشته فیزیک از دانشگاه یوتا در سال ۱۹۵۳ دریافت کرد و سپس در مدرسه افسران نیروی دریایی ایالات متحده در نیوپورت رود آیلند ثبت نام کرد. وی چهار سال در نیروی دریایی ایالات متحده در سن دیگو و در ناو هواپیمابر USS Hancock خدمت کرد و بیش از ۴۵۰۰ ساعت پرواز داشت.
وی بعد از داوطلب شدن به عنوان یک خلبان نیروی دریایی برای گرفتن تصاویر از ارتفاع بالا از پرتوهای کیهانی برای دانشگاه کالیفرنیا برکلی، در سال ۱۹۶۴ دکترای خودرا در رشته فیزیک هسته ای انرژی بالا از این دانشگاه گرفت و دو سال بعد به عنوان یک کاندیدای فضانوردی برگزیده شد. لیند در مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در گرین بلت مریلند به عنوان فیزیکدان فضایی کار می کرد و ذرات کم انرژی درون مگنتوسفر زمین و فضای میان سیاره ای را مطالعه می کرد.
لیند بعد از از دست دادن شانس خود برای پرواز به ماه، برای دو ماموریت به لابراتوار مداری "Skylab" آموزش دید که هر دو لغو شدند. او سپس به برنامه ریزی محموله ها برای پروازهای آزمایشی اولیه شاتل فضایی و همین طور به توسعه سیستم کنترل برای سیستم کنترل ازراه دور یا بازوی رباتیک Canadarm کمک کرد.
لیند شش ماه بعد از بازگشت از فضا، از ناسا بازنشسته شد، در صورتیکه قبلاً با درجه فرماندهی در سال ۱۹۶۹ از نیروی دریایی استعفا داده بود.
وی اظهار داشت: من فکر می کردم در زندگی ام به نقطه ای رسیده ام که اگر مقرر است به دانشگاه برگردم، بهتر است همین الان این کار را انجام دهم واگر نه تا آخر عمرم مدیر ناسا خواهم بود.
در نهایت، او تا زمان بازنشستگی خود در سال ۱۹۹۵ به عنوان استاد فیزیک و نجوم به دانشگاه ایالتی یوتا پیوست.
دان لیند برای خدماتش به برنامه فضایی ایالات متحده مدال خدمات استثنایی ناسا را در سال ۱۹۷۴ و مدال پرواز فضایی ناسا را پس از پرواز در ماموریت چلنجر دریافت کرد.
از دان لیند ۷ فرزند، ۲۲ نوه و ۲۸ نتیجه به یادگار مانده است. همسرش قبل از وی در تاریخ ۱۲ ژوئن ۲۰۲۲ درگذشت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب