فضانورد ناسا درگذشت
پارسی کاو فضانورد ناسا درگذشت
به گزارش پارسی کاو به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، درگذشت "کلیفورد" توسط انجمن کاشفان فضا که یک سازمان حرفه ای برای فضانوردان است در توییتر اعلام گردید.
وی در سال ۱۹۹۰ جهت شرکت در سیزدهمین گروه از کارآموزان فضایی ناسا برگزیده شد و در سال ۱۹۹۲ سوار بر فضاپیمای دیسکاوری(Discovery) به فضا رفت.
کلیفورد در سال ۱۹۹۴ به پارکینسون مبتلا شد اما اجازه نداد این بیماری زندگی اش را خراب کند. او سومین ماموریت خودرا دو سال بعد به انجام رساند و تنها پزشکان ناسا را از بیماری خود باخبر کرد.
پارکینسون یک اختلال پیش رونده در دستگاه عصبی مرکزی و مغز است که بطور معمول بر کارهای حرکتی بدن اثر می گذارد و درمان مشخصی برای آن وجود ندارد.
"کلیفورد" به Parkinson.org گفته است: زمانی که آغاز به کسب اطلاعات بیشتر در مورد بیماری ام کردم، چیزهای زیادی از ذهنم گذشت اما من مصمم بودم که اجازه ندهم این بیماری بر روی آینده من اثر بگذارد. جامعه پزشکی به حریم شخصی من احترام گذاشتند و تنها مدیران ارشد ناسا از بیماری من باخبر کردند.
آن ها از من پرسیدند که می خواهم چه کاری انجام دهم و من به سرعت پاسخ دادم. می خواستم در پروازهای آینده شرکت کنم. می خواستم فضانورد بمانم.
"کلیفورد" از همسر خود "نانسی الیزابت برانسون"(Nancy Elizabeth Brunson) دو فرزند با اسامی "برندون برانسون کلیفورد" و "ریچارد بنجامین کلیفورد" دارد.
این فضانورد که در کالیفرنیا متولد شده است، شهر "اودن" در یوتا را خانه خود می داند برای اینکه از سنین کم به این شهر رفته است.
او مدرک کارشناسی خودرا از آکادمی نظامی ایالات متحده در سال ۱۹۷۴ دریافت کرد و کارشناسی ارشد خودرا در رشته مهندسی هوافضا از موسسه فناوری جورجیا در سال ۱۹۸۲ گرفت.
"کلیفورد" بعنوان ستوان دوم در ارتش ایالات متحده آمریکا خدمت کرد و در سال ۱۹۸۶ از مدرسه خلبانی آزمایشی نیروی دریایی ایالات متحده فارغ التحصیل و تبدیل به یک خلبان آزمایشی برای ارتش شد.
او در ماه دسامبر سال ۱۹۹۵ از ارتش بازنشسته شد. نخستین پرواز "کلیفورد" که با فضاپیمای دیسکاوری انجام شد، به مدت یک هفته به طول انجامید و در آن چهار فضانورد دیگر نیز شرکت داشتند. آنها در روز نهم دسامبر ۱۹۹۲ به زمین بازگشتند.
پس از گذشت چند ماه، "کلیفورد" دومین سفر فضایی خودرا در روز نهم آوریل سال ۱۹۹۴ بعنوان متخصص ماموریت با فضاپیمای "اندیور"(Endeavour) به انجام رساند.
"کلیفورد" به همراه پنج خدمه ماموریت "STS-۵۹" جهت راه اندازی آزمایشگاه رادار فضایی(SRL) که محموله ای با هدف فراهم کردن داده برای دانشمندان بود، به فعالیت پرداخت.
او کمی بعد از آن که به زمین بازگشت متوجه بیماری پارکینسون خود شد.
"کلیفورد" در پستی در Parkinson.org نوشت: به لطف پزشکان ناسا، مدیران ارشد آن و حمایت خانواده ام من توانستم به سفرهای فضایی بازگردم در صورتیکه تحت نظر پزشکان پرواز بودم.
من می دانستم که نباید مشکلم را برای عموم مردم فاش کنم.
"کلیفورد" در روز ۲۲ مارس سال ۱۹۹۶ در ماموریت "STS-۷۶" سومین سفر فضایی خودرا تجربه نمود در صورتیکه هیچ یک از خدمه از بیماری او خبر نداشتند.
من به مدیریت گفتم که می خواهم پیاده روی فضایی انجام دهم و فکر نمی کنم محدودیتی در توانایی های من وجود داشته باشد.
من فکر می کنم آنها هم از شوق من برای انجام راه پیمایی فضایی با وجود بیماری ام شگفت زده شدند.
"کلیفورد" و "لیندا گادوین"(Linda Godwin) در طول یک پیاده روی شش ساعته، چهار آزمایش را به ماژول میر(Mir) که شرایط اطراف ایستگاه فضایی را شبیه سازی می کرد، متصل کردند.
"کلیفورد" بیان می کند: وقتی به عقب نگاه می کنم می فهمم که مدیران ارشد ناسا چه تصمیم سختی گرفته اند که من را در ماموریت "STS-۷۶" شرکت دادند.
من از حمایت آنها ممنونم برای اینکه آنها به خطر احتمالی حضور من واقف بودند و ده ها فضانورد واجد شرایط دیگر وجود داشته است که می توانستند این ماموریت را به انجام برسانند.
"کلیفورد" بعد از آن که در روز ۳۱ مارس سال ۱۹۹۶ به زمین بازگشت تصمیم گرفت که دیگر نمی خواهد در سفرهای فضایی شرکت نماید. او از سرعت پیشرفت علائمش خبر نداشت و بدین سبب در صورتیکه ۲۷ روز و ۱۸ ساعت و ۲۴ دقیقه را در فضا گذرانده بود و ۴۴۳ بار مدار زمین را چرخیده بود در ماه ژانویه سال ۱۹۹۷ از گروه فضانوردان ناسا استعفا داد.
منبع: parsikav.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب