راهكاری كه ژاپنی ها پیشنهاد دادند
درمان افسردگی در 20 دقیقه
به گزارش پارسی کاو محققان ژاپنی می گویند یک داروی مغزی تزریقی از بینی می تواند به درمان افسردگی تنها در 20 دقیقه کمک نماید که ما را یک قدم به درمان های برپایه فناوری نانو نزدیک تر می کند.
به گزارش پارسی کاو به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، تصور کنید احساس ناراحتی و افسردگی می کنید و فقط با یک تزریق دارو از راه بینی رفعش کنید! بر مبنای مطالعه ای که اخیرا در مجله Controlled Release انتشار یافته است، به لطف تلاش محققان ژاپنی، این اتفاق در آینده نزدیک امکان دارد با یک داروی ضد افسردگی تزریقی از بینی ممکن شود.
این تحقیقات جدید مفهوم جدیدی را برای سیستم های دارورسانی تعریف می کند و چاره ای فناورانه را توصیف می کند که می تواند نتایج گسترده ای برای تحقیقات عصبی-دارویی داشته باشد.
اما مهم تر از همه این که مشاهده شد که این دارو در عرض 20 دقیقه اثر می گذارد و این موضوع، راه را به روی روش های آینده نگرانه برای تحویل دارو به مغز، همچون نانوبیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک باز می کند.
به علت موانع سرسختی مانند جذب سیستمیک، تخریب سریع دارو، حمل و نقل آکسونی و رویکرد نسبتاً تهاجمی که اغلب توسط تکنیک های مرسوم مورد نیاز است، وارد کردن دارو به مغز برای درمان بیماری ها برای دانشمندان یک افق چالش برانگیز باقی مانده است. ازاین رو محققان ژاپنی برای تقویت این روش و موثر ساختن آن به اندازه سایر تکنیک های تحویل دارو، تلاش کردند تا دارورسانی به مغز را بهبود ببخشند.
این کار با افزودن توالی هایی برای افزایش نفوذپذیری سلولی، علاوه بر توانایی پیشگیری از تخریب، به یک داروی ضد افسردگی به نام "پپتید-2 شبه گلوکاگون"(GLP-2) انجام شد. اما این کار آسان نبود.
روش های امروزی تزریق مستقیم دارو به مغز که بعنوان تجویز داخل بطنی مغزی(ICV) شناخته می شود، تهاجمی هستند. روش های جایگزین، همچون تجویز از داخل بینی هم با مشکلاتی همچون نفوذ ناپذیری سلولی مواجهند که ارزش آنها را کاهش داده است و حتی زمانی که دارو به مغز می رسد و به درون نورون ها نفوذ می کند، به علت کاهش سریع قدرت دارو علاوه بر انتقال آکسونی آهسته، اغلب توانایی آنها برای تأثیرگذاری بر مغز کاسته می شود.
اما این تیم تحقیقاتی متشکل از محققان ژاپنی تحت رهبری پروفسور "چیکاماسا یاماشیتا" از دانشگاه علوم توکیو با تلاش خود سرانجام موفق شدند داروی "پپتید-2 شبه گلوکاگون"(GLP-2) را روی یک موش افسرده استفاده کنند و با عنایت به مطالعه اخیر، تغییراتی که روی این دارو اعمال شد به آن اجازه داد بدون این که تخریب شود، سریع تر حرکت نماید، در حالیکه همچنان همان اثرات درمانی روش ICV را نشان می داد.
محققان روی داروی "GLP-2" کار کردند که یک نوروپپتید شناخته شده برای نشان دادن اثرات درمانی حتی در افسردگی مقاوم به درمان است. از آنجاییکه خیلی از داروهایی که وارد بدن می شوند، به سرعت کارایی خویش را در اثر تخریب اندوزومی در سلول های زنده از دست می دهند، محققان ژاپنی تصمیم گرفتند یک توالی مشتق از پپتید را به "GLP-2" اضافه کنند که بعنوان "دنباله تسریع کننده نفوذ"(PAS) شناخته می شود.
این توالی، دارو را قادر می سازد تا برای مدت طولانی تری از تخریب جلوگیری نماید. دانشمندان همینطور توانایی این دارو را ارتقا دادند و دریافتند که تأثیر داروی اصلاح شده از نظر درمانی در موش های افسرده در عرض تنها 20 دقیقه قابل مقایسه با تجویز ICV است.
این پیشرفت در حالیکه یک دستاورد بزرگ در داروهای ضد افسردگی تزریقی از راه بینی است، اما همینطور یک گام به سمت آینده نانوبیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک است که دو حوزه نوپا با کاربردهای به ظاهر بی حد و حصر هستند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب