با كمك حسگر پوشیدنی محقق شد؛
نظارت بر قند خون بدون نیاز به سوزن
افراد مبتلا به دیابت برای نظارت بر سطح گلوکز (قند) خونشان باید نمونه خون بدهند یا حسگرهایی زیر پوستشان قرار دهند که هر دوی این روش ها دردناک است. اما حالا دانشمندان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا دستگاهی پوشیدنی برای اندازه گیری قند خون ساخته اند که غیرتهاجمی و ارزان است.
به گزارش پارسی کاو به نقل از ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، این سنسور پوشیدنی جدید می تواند سطوح قند خون را در عرق تشخیص دهد.
دانشمندان ابتدا این دستگاه را با ماده ای به نام شبکه لیزر القایی (LIG) ساختند. "شبکه لیزر القایی" ماده ای متشکل از لایه های کربن با ضخامت اتمی است که در اشکال مختلف قرار گرفته اند. این ماده رسانایی بالایی دارد و ساخت آن سریع است. بدین سبب به نظر می رسید این ماده برای ساخت چنین سنسوری مناسب باشد اما یک مشکل وجود داشت.
"هانیو چنگ" (Huanyu Cheng)، از دپارتمان علوم مهندسی و مکانیک دانشگاه پنسیلوانیا می گوید: چالش ما این بود که شبکه لیزر القایی اصلا نسبت به گلوکز حساس نیست بدین سبب ما باید ماده ای حساس به گلوکز را روی آن قرار می دادیم.
دانشمندان از نیکل بعنوان ماده ای حساس به گلوکز استفاده کردند. آنها نیکل را با طلا ترکیب کردند تا خطر احتمالی بروز واکنش آلرژیک را کاهش دهند. دانشمندان خاطرنشان کردند: شبکه لیزر القایی با آلیاژ نیکل-طلا قادر به تشخیص مقادیر کم گلوکز در عرق روی سطح پوست بود. این آلیاژ به دانشمندان امکان حذف آنزیم هایی را داد که در سایر دستگاهها مورد استفاده قرار می گیرند. این آنزیم ها با گذشت زمان و با تغییر دما تجزیه می شوند.
"چنگ" می گوید: داشتن ماده ای با حساسیت بالا به گلوکز اولویت ما بود. عرق مقادیر کمی گلوکز نسبت به خون در خود دارد با این وجود همچنان ارتباط قوی بین گلوکز موجود در عرق و خون وجود دارد. بااینکه غلظت گلوکز در عرق صد برابر کمتر از خون است اما این دستگاه به اندازه ی کافی حساس به گلوکز است و می تواند با دقت سطح قند در عرق را اندازه گیری کرده و غلظت آن در خون را نمایان کند.
دانشمندان همین طور محفظه میکروسیالی به این شبکه لیزر القایی متصل کردند. این محفظه امکان انجام حرکاتی کششی را فراهم می آورد و عرق را به محلولی منتقل می کند که در آن مولکول های گلوکز و محلول، ترکیباتی ایجاد می کنند که با آلیاژ واکنش می دهد. این واکنش ها موجب ایجاد سیگنال های الکتریکی و مشخص شدن غلظت گلوکز در عرق می شوند.
در طول آزمایش، دانشمندان از چسبی سازگار با پوست استفاده کردند تا این دستگاه چندبار مصرف را به بازوی یک داوطلب، یک و سه ساعت بعد از صرف غذا بچسبانند. از این فرد خواسته شد تا برای ایجاد عرق، به کارهای بدنی بپردازد. بعد از گذشت دقایقی از نمونه برداری پژوهشگران متوجه کاهش قند خون در طول اندازه گیری اول تا دوم شدند. داده های این دستگاه توسط دستگاه های موجود در بازار مورد ارزیابی قرار گرفته و تایید شد.
حالا دانشمندان به دنبال بهبود این دستگاه هستند و می خواهند این فناوری را برای نظارت بر سایر نشانگرهای زیستی بدن گسترش دهند.
"چنگ" می گوید: ما می خواهیم با پزشکان و سایر کادر درمان کار نماییم تا ببینیم چطور میتوان این فناوری را برای نظارت روزانه بر بیماران مورد استفاده قرار داد. این سنسور گلوکز مثالی است که نشان میدهد ما می توانیم روش های تشخیص نشانگرهای زیستی در عرق با غلظت کم را بهبود بخشیم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب