تاثیرات تابش فضایی بر فضانوردان چیست؟
پارسی کاو: فضانوردانی که برای اکتشاف باید به ماه، مریخ و سایر مقاصد فضایی سفر کنند در معرض خطر تابش فضایی قرار دارند. ناسا برای کاهش و پیش بینی این خطرات در پروازهای فضایی و محافظت از فضانوردان در مقابل این تابش های فضایی آزمایشاتی را بر روی فضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی انجام داده است.
به گزارش پارسی کاو به نقل از ایسنا و به نقل از تی ای، در این آزمایشات میزان حساسیت دی ان ای هر یک از فضانوردان در مقابل تابش زمین مورد بررسی قرار گرفت تا با بررسی تغییرات رخ داده در کروموزوم، پاسخ دی ان ای آنها در پروازهای فضایی را پیش بینی کنند.
"هونگلو وو"(Honglu Wu) دانشمند ارشد این مطالعه از مرکز فضایی جانسون اظهار داشت: می خواهیم دریابیم آیا امکان تشخیص و اندازه گیری لطمه وارده به بدن که ناشی که از تابش فضایی است وجود دارد یا خیر. ما امیداوریم بتوانیم از داده های بدست آمده از این آزمایشات برای توسعه روش هایی بمنظور محافظت فضانوردان در مقابل این تابش ها استفاده نمائیم.
یکی از سه منابع اصلی در تابش های فضایی، ذرات به دام افتاده در میدان مغناطیسی زمین هستند. دو منبع دیگر ذراتی هستند که در طول شراره های فضایی و پرتوهای کیهانی به فضا وارد می شوند.
پرتوهای کیهانی ذراتی هستند که در فضای خارج از اجرام آسمانی تولید شده و به جو این اجرام برخورد می کنند. خطر مبتلاشدن به سرطان، تغییر در سیستم عصبی مرکزی، اختلالات قلبی عروقی از عوارض قرار گرفتن در معرض این تابش ها هستند. ما به سبب میدان مغناطیسی زمین و اتمسفر سیاره از اینطور تابش ها در زمین ایمن هستیم.
فضانوردان در ماموریت های مدار نزدیک زمین به سبب وجود میدان مغناطیسی زمین، ساختار حفاظتی فضاپیماها و محدود کردن زمان ماندن فضانورد در فضا، از برخی اشعه های فضایی در امان هستند.
ناسا طی برنامه تحقیقات انسانی(Human Research Program ) خود به دنبال انجام تحقیقاتی در حوزه اقدامات متقابل پزشکی مانند داروسازی و فناوری تشخیص سریع بیماری است تا به کاهش نتایج تابش فضا خصوصاً در ماموریت های طولانی تر کمک نماید.
با افزایش سن کروموزوم ها به سبب فرآیندهای طبیعی بدن یا قرار گرفتن فرد در معرض عوامل محیطی تغییر می کنند. تغییرات رخ داده در کروموزوم ها(که حاوی دی ان ای که اجزای سازنده بدن انسان هستند) می تواند خطر مبتلاشدن به سرطان و سایر بیماریها را افزایش دهد.
در این مطالعه پژوهشگران بمنظور نظارت بر تغییرات رخ داده بر کروموزوم فضانوردان آزمایشاتی را انجام دادند. در طول" آزمایش نظارت پزشکی"، پژوهشگران نمونه های خون ۴۳ نفر از خدمه ایستگاه فضایی را قبل و پس از ماموریت مورد بررسی قرار دادند تا میزان تغییرات رخ داده در کروموزوم آنها را که ناشی از تابش فضایی و عوامل دیگر بود را اندازه گیری کنند. پژوهشگران همین طور عواملی مانند سن، جنسیت و میزان حساسیت پذیری فضانوردان را نیز در این آزمایشات در نظر گرفتند. آنها شاهد برخی تغییرات رخ داده در کروموزوم فضانوردان شدند.
در این مطالعه آنها سه عامل کلیدی را اندازه گیری کردند. پیش از پرواز فضانوردان به ایستگاه فضایی، پژوهشگران سلول های خونی آنها را مورد بررسی قرار دادند تا وضعیت کروموزومی اولیه آنها را در مقابل تغییرات احتمالی آینده اندازه گیری کنند. در مرحله بعد این نمونه های خون در معرض تابش اشعه گاما روی زمین قرار گرفتند تا پژوهشگران میزان تغییرات رخ داده در سلول های کروموزومی آنها را اندازه گیری کنند که در این مرحله حساسیت ذاتی هر فضانورد نسبت به تابش های فضایی نشان داده می شد. در نهایت نیز یک آزمایش دیگر بعد از بازگشت فضانوردان از ماموریت انجام می شد و طی آن پژوهشگران باردیگر نمونه خون افراد را برای ارزیابی میزان تغییرات کروموزومی آنها مورد بررسی قرار می دادند.
پژوهشگران اظهار کردند: تصور می شود که فضانوردان جوان تر نسبت به فضانوردان مسن بیشتر در معرض نتایج طولانی مدت ناشی از تابش فضا هستند. دلیل این مورد نیز آنست که مدت زمان طول عمر فضانوردان جوان نسبت به فضانوردان مسن بیشتر است و چون ممکنست بیشتر از آنها عمر کنند ممکنست به سبب قرار گرفتن در معرض این تابش ها به سرطان مبتلا شوند. چونکه بطور معمول بین پنج تا ۲۰ سال بعد از در معرض تابش قرار گرفتن احتمال مبتلاشدن به سرطان وجود دارد.
پژوهشگران گفتند: وقتی در مورد رفتن به مریخ فکر می نماییم، به این نتیجه می رسیم که بهتر است فضانوردان مسن را به سبب تجربه آنها و خطر کمتر ابتلای آنها به سرطان به آنجا بفرستیم. حالا و بر طبق این تحقیقات جدید ما باید بیشتر بر عامل سن فضانوردان در این ماموریت ها تمرکز کرده و مطالعه نماییم.
مدتی پیش پژوهشگران اعلام نموده بودند که سطح تابش اشعه ها روی سطح کره ماه به طرز نگران کننده ای بالا است و ۲۰۰ برابر بیشتر از زمین است. تحقیقات جدید نشان داده است که فضانوردان ماموریت "آرتمیس" که از طرف ناسا برای بازگشت به سطح کره ماه در سال ۲۰۲۴ برنامه ریزی شده باید تابش ۲۰۰ برابر بیشتر از آنچه در زمین یافت می شود را تحمل کنند. این اندازه گیری ها در ژانویه ۲۰۱۹ توسط ماموریت فضاپیمای رباتیک "چانگ ای ۴"(Chang'e ۴) متعلق به چین انجام شد. چینی ها فاش کردند که کاوشگران ماه بطور متوسط روزانه با دوز تابش معادل ۱۳۶۹ میکروسیورت در روز مواجه می شوند. پژوهشگران در مصاحبه ای با CNN توضیح دادند که این مقدار حدود ۲.۶ برابر بیشتر از قرار گرفتن روزانه در معرض تابش کیهانی در ایستگاه فضایی بین المللی است، البته در فواصل کوتاه می توان آنرا ایمن دانست.
منبع: پارسی كاو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب