گزارش پارسی كاو؛
معرفی بهترین كشورها در دوركاری ایام كرونا
پارسی كاو: با شیوع كووید19 در سراسر جهان، دوركاری به یكی از هنجارهای زندگی روزمره تبدیل گشته است، البته برای اجرای این رویه كشورها نیازمند زیربنای مناسب همچون اینترنت سریع و پلت فرم های آنلاین هستند.
به گزارش پارسی کاو به نقل از مهر، بنظر می رسد شیوع ویروس کرونا در قرن بیست و یکم نقطه عطفی بشمار می رود جهان به دو قسمت قبل و پس از کرونا تقسیم شده است. این بیماری که به سرعت از فردی به افراد دیگر منتقل می شود، تمام معادلات بخش های مختلف زندگی انسان را تغییر داده و غیر قابل پیش بینی بودن این ویروس تمام وجوه زندگی انسان همچون وجوه کاری آنرا زیر و رو کرده است.
در این میان واضح ترین و البته پیچیده ترین بخش تغییر یافته زندگی انسان عصر بیست و یکم، فراگیر شدن دورکاری است. در صورتیکه پزشکان اهتمام دارند شیوع ویروس کرونا در سراسر جهان را کنترل کنند، فاصله گذاری اجتماعی و دورکاری کم کم به یک هنجار تبدیل می شود.
تقویت خدمات دیجیتال و پلت فرم های تجارت آنلاین از ملزومات دورکاری
البته دورکاری پدیده تازه ای نیست. در سال های گذشته دورکاری یک خاصیت لوکس بود که فقط عده ای خاص از آن بهره می بردند. اما با شیوع ویروس کرونا این خاصیت به یکی از بایدهای اقتصاد جهانی تبدیل گشته تا علاوه بر حفظ جان انسان و قوانین فاصله گذاری اجتماعی، کارهای تجاری را تداوم بخشد.
هرچند قسمتی از کارهای اقتصاد در سطح جهانی ازراه دور قابلیت اجرایی دارد، اما باید توجه داشت انجام خیلی از کارهای اقتصادی در وضعیت دورکاری به چند عامل مهم بستگی دارد؛ همچون خدمات دیجیتال چندگانه (پلتفرم ها و اپلیکیشن های ارتباط ازراه دور مانند زوم و اسکایپ)، پلت فرم های تجارت آنلاین (جهت فراهم کردن تجهیزات لازم برای کارمندان دورکار در تمام مواقع) و رسانه های دیجیتال (به خصوص برای افرادی که می توانند کاهش در درآمدهای تبلیغاتی را قبول کنند).
این ابزارها به افراد کمک می کنند تصمیمات تجاری مناسبی بگیرند. در کنار این موارد کشورها نیازمند گزینه های پرداخت دیجیتالی هستند که قابلیت پردازش تراکنش های انبوه در وضعیت فعلی را داشته باشند. تمام این موارد به زیربنای اینترنت و قابلیت آن برای سازگاری با رشد قابل توجه ترافیک دیجیتال بستگی دارد.
زیربنای قدرتمند اروپای شمالی برای دورکاری
در همین راستا دانشکده فلچر در دانشگاه تافت طی یک پروژه تحقیقاتی زیربنای دیجیتال ۴۲ کشوری را بررسی کرد که در اقتصاد جهانی نقش مهمی دارند و همزمان با شیوع پاندمی سیاست های فاصله گذاری اجتماعی را اجرا کرده اند. در حقیقت در این پژوهش «آمادگی فاصله گذاری» اقتصاد کشورها با بهره گیری از سه شاخص بررسی شده است که عبارتند از:
*قدرت پلت فرم های کلیدی: این مورد مربوط به فناوری های موردنیاز دورکاری، تجارت دیجیتال و زیربنای دیجیتالی کشور است.
*انعطاف پذیری و بهینه سازی گزینه های پرداخت دیجیتال: تا انجام تراکنش های مالی تسهیل شود.
*انعطاف پذیری زیربنای اینترنت: این توانایی پردازش اطلاعات هنگام افزایش ترافیک اینترنتی را ارتقا می دهد.
مقایسه این شاخص ها، تصویری ساده و واضح را برای ما به وجود می آورد که الگوها و طرح های دورکاری در کشورهای مختلف را بهتر نشان میدهد.
کشورهای مختلف تا چه حد برای دورکاری آمادگی دارند؟
طبق این تصویر کشورهای فنلاند، سوئد، دانمارک، سوییس، استرالیا، بلژیک، آمریکا، انگلیس، سنگاپور، هلند، نیوزلند، کانادا، استونی، کره جنوبی، چین و آلمان زیربنای قدرتمندی برای دورکاری دارند.
این در حالی است که ایرلند، فرانسه، ژاپن، اتریش، اسپانیا، جمهوری چک، آفریقای جنوبی، مالزی، ترکیه و لهستان زیربنای متوسطی دارند.
شیلی، هند، فیلیپین، اندونزی، تایلند، روسیه، مکزیک، آرژانتین، برزیل، کلمبیا، بلغارستان، پرتغال و یونان نیز زیربنای ضعیفی دارند.
به عبارت دیگر طبق اطلاعات این تصویر، کشورهایی با اقتصاد توسعه یافته زیربنای دیجیتال قدرتمند و آماده ای دارند که برای دورکاری مناسب می باشد اما کشورهای در حال رشد دراین زمینه با چالش هایی روبرو هستند.
سوئد تضادی میان پلت فرم های دیجیتال قدرتمند و اینترنت ضعیف
در میان کشورهای شمال اروپا، سوئد از لحاظ پلت فرم ها و توسعه پول دیجیتال بهترین وضعیت را برای اجرای دورکاری دارد. اما پاشنه آشیل سوئد، زیربنای اینترنت آن است که انعطاف پذیری زیادی ندارد و نمی تواند افزایش ترافیک را از حد معینی بیشتر تحمل کند.
از سوی دیگر این کشور برای فاصله گذاری اجتماعی اقدامات چندان سخت گیرانه را نیز وضع نکرده است.
نمونه ای ایده آل از زیربنای مناسب دورکاری
از سوی دیگر برخی کشورهای آسیایی نیز با شیوع ویروس کرونا ثابت کرده اند نگاهی نوآورانه ای دارند و مجبور شده اند تغییراتی بنیادین در وضعیت دیجیتال خود ایجاد کنند. از آنجائیکه این کشورها از لحاظ مسافتی فاصله کمتری تا مرکز شیوع این بیماری دارند، هرکدام روش های مختلفی جهت استفاده از فناوری های دیجیتال را در پیش گرفته اند. بعنوان مثال کره جنوبی نمونه مناسبی دراین زمینه است.
این کشور یکی از بهترین خدمات اینترنت جهان را دارد. شیوه های پرداخت دیجیتال نیز در کره جنوبی تثبیت شده هستند. در کنار این موارد پلت فرم های دیجیتال قدرتمندی در این کشور حاضر هستند. این کشور یک اپلیکیشن مکان یابی نوین ساخته تا اجرای قوانین فاصله گذاری اجتماعی را تضمین و همزمان افراد را از مناطق آلوده دور کند.
با این وجود تحقیق «خبرگزاری نیکی آشین ریویو» ژاپن درباره کره جنوبی نیز نشان داده فقط ۴۰ درصد شرکت ها تمایل دارند کارمندان شان دورکاری کنند. از ماه ژوئن تابحال بیشتر کارمندان به سرکار خود بازگشته اند با این وجود در صورت ضرورت به کارمندان اجازه دورکاری داده می شود.
دورکاری هنجار جدید شرکت های تجاری در ژاپن
نشریه استریت تایمز نیز در گزارشی به چالش کشورهایی آسیایی در حوزه دورکاری پرداخته است. به نوشته این نشریه هرچند خیلی از شرکت های مستقر در آسیا از ماه ژوئن کارمندان خودرا به دفاتر فراخوانده اند اما باتوجه به انتشار ویروس کرونا، دورکاری به یکی از وجوه کاری در آسیا تبدیل گشته است.
بسیای از شرکت ها ساعات کاری انعطاف پذیر برای کارمندانشان طراحی نموده اند تا حداقل نیمی از آنها بتوانند از خانه به فعالیت خود ادامه دهند و بقیه به دفاتر برگردند. بدین سان از شلوغی محل کار نیز کم می شود.
طبق تحقیق خبرگزاری «نیکی اشین ریویو» ۸۸ درصد شرکت های بزرگ ژاپنی با دورکاری سازگار شده اند. در این کشور حتی با وجود آنکه قرنطینه از ماه ژوئن لغو شده اما شرکت های تولید کننده تجهیزات الکترونیکی مانند فوجیتسو، هیتاچی، شرکت های ساختمانی گروپ لیکسیل و حتی شهرداری توکیو دورکاری را بعنوان یک هنجار جدید اجرا می کنند. این در حالیست که فقط ۴۶ درصد شرکت های کوچک و متوسط ژاپنی روند دورکاری را برای کارمندانشان اجرا می کنند.
در هند ۸۵ درصد کارمندان بخش فناوری اطلاعات از خانه به فعالیت مشغول هستند. شرکت خدمات مشاوره تاتا (بزرگترین کارفرمای حوزه فناوری اطلاعات درهند) اشاره کرده حدود سه چهارم از ۵۰۰ هزار نیروی انسانی این شرکت تا ۲۰۲۵ میلادی به دورکاری ادامه می دهند.
چالش های دورکاری در آسیا
با وجود نمونه های قدرتمندی که از دور کاری در آسیا گفته شد اما این روند در بخش هایی از آسیا با چالش روبرو است.
به عنوان مثال زیربنای دیجیتال در کشورهایی مانند اندونزی و فیلیپین از تغییر یکباره به دورکاری پشتیبانی نمی نماید. دلیلهای مختلفی برای این چالش وجود دارد مانند بدی سیگنال تلفن و موبایل و اینترنت ضعیف در مناطق مختلف.
البته باید در نظر داشت فرهنگ کاری میان مردم آسیا به ارتباط رودرو وابسته است، بدین سبب ادامه فعالیت به شیوه عادی، نیز چندان عجیب نیست. در هرحال خیلی از کارشناسان معتقدند دورکاری یا کار از خانه روشی موثر است که به شرکت ها کمک می نماید با پاندمی مقابله کنند.
منبع: parsikav.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب