در یك مطالعه جدید بررسی شد
كدام كهكشان ها جهت زندگی هوشمند مناسب هستند؟
پارسی كاو: پژوهشگران ˮدانشگاه آركانزاسˮ(University of Arkansas) آمریكا در مطالعه اخیرشان به بررسی این مساله پرداخته اند كه كدام كهكشان ها بهترین گزینه برای ˮزندگی هوشمندˮ(intelligent life) هستند.
به گزارش پارسی کاو به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، بر طبق مقاله اخیر اخترفیزیکدان دانشگاه آرکانزاس، کهکشان های بیضوی غول پیکر به احتمال زیاد آنگونه که قبلاً تصور می شد مانند کهکشان ما مهد تمدن های تکنولوژیکی نیستند.
نتایج این مطالعه جدید که اول می انتشار یافته بر خلاف مطالعه سال ۲۰۱۵ است که در آن پژوهشگران اظهار کرده بودند کهکشان های غول پیکر ۱۰ هزار برابر بیشتر از "کهکشان های دیسک مارپیچی"(spiral disk galaxies) مانند کهکشان راه شیری می توانند پناهگاه سیارات و مهد تمدنهای تکنولوژیکی باشند.
نویسندگان مطالعه سال ۲۰۱۵ اظهار کرده بودند، احتمال افزایش این امر به این علت است که کهکشان های بیضوی غول پیکر ستاره های بیشتری را در خود جای می دهند و از جانب دیگر دارای نرخ پایین ابرنواخترهای بالقوه خطرناک هستند. پرجرم ترین ستاره های عالم، زندگی خودرا با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر(Supernova) به انتها می برند. یک ابرنواختر زمانی رخ می دهد که یک ستارهٔ در حال مرگ آغاز به خاموش شدن می کند. آن گاه بطور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می کند و در پس خود یک هستهٔ کوچک نوترونی بجای می گذارد.
اما "دنیل ویت مایر"(Daniel Whitmire) استاد بازنشسته اخترفیزیک که حالا مربی دانشکده علوم ریاضی دانشگاه آرکانزاس است، معتقد می باشد که مطالعه سال ۲۰۱۵ با یک قاعده آماری بنام "اصل حدوسط" (principle of mediocrity) که با نام "اصل کوپرنیکی"(Copernican Principle) نیز شناخته می شود، مغایرت دارد. در کیهان شناسی، اصل کوپرنیکی که به نام نیکلاس کوپرنیک نامگذاری شده است، می گوید که زمین در مرکز عالم یا در جای ویژه ای از عالم قرار ندارد.
از نظر تاریخی این اصل چندین بار برای پیش بینی پدیده های فیزیکی جدید به کار رفته است مانند زمانی که اسحاق نیوتن با فرض اینکه خورشید یک ستاره معمولی است و پس از آن مقایسه روشنایی نسبی این دو، فاصله تقریبی از ستاره شباهنگ یا شِعرای یمانی(Sirius) را محاسبه کرده است.
ویت مایر اظهار داشت: مقاله ۲۰۱۵ با اصل حدوسط مغایرت دارد. به عبارت دیگر چرا ما انسان ها در یک کهکشان بزرگ بیضوی زندگی نمی کنیم؟ که این برای من یک پرچم قرمز است. هر زمان که انسان ها خودشان را خارج از سیستم(outlier) یعنی غیرعادی بدانند این مساله یک مشکل برای اصل حدوسط است. وی همینطور می بایست نشان می داد که بیشتر ستارگان و سیارات در کهکشان های بیضوی بزرگ زندگی می کنند تا بتوانند استدلال خود در خصوص نقض این مقاله در اصل حدوسط را اثبات کند.
بنابر اصل حدوسط، زمین و جامعه تکنولوژیکی ساکن آن باید نمونه هایی از سیارات با تمدن های فناوری در سایر نقاط جهان معمولی باشند. این بدان مدلول است که محل قرارگیری آن در یک کهکشان دیسک شکل نیز باید مشخص باشد. اما مقاله ۲۰۱۵ برعکس آنرا نشان میدهد که بیشتر سیارات قابل سکونت در کهکشان های مشابه ما قرار ندارند بلکه در کهکشان های بزرگ بیضوی کروی شکل قرار دارند.
ویت مایر در مقاله خود، دلیلی مبتنی بر اینکه چرا کهکشان های بزرگ بیضوی ممکنست مهد زندگی نباشند ذکر کرد.
وی اظهار داشت: آنها هنگامی که جوانتر و کوچکتر بوده اند مملو از تابش کشنده بودند و در آن زمان آنها یک سری از اتفاقات اختروش و ابرنواختر انفجار ستاره را تجربه کرده اند.
ویت مایر اظهار داشت: تکامل کهکشان های بیضوی کاملاً متفاوت از کهکشان راه شیری است. این کهکشان ها در مراحل اولیه موقعیتی را پشت سر گذاشته اند که در آن تابش آنقدر زیاد است که می تواند هر سیاره قابل سکونت در کهکشان و متعاقباً سرعت تشکیل ستاره و بدین سان هر سیاره جدیدی را خنثی کرده و بطور کامل از بین ببرد. خبری از تشکیل ستاره جدید نیست و همه ستاره های قدیمی تابش خودرا انجام داده اند و بی بار شده اند. اینکه سیارات قابل سکونت که دارای زندگی هوشمند هستند در کهکشان های بیضوی بزرگ، جایی که بیشتر ستارگان و سیارات در آن ساکن هستند قرار دارند بعید بنظر می رسد چونکه اگر اینگونه باشد بطور پیش فرض کهکشان هایی مانند کهکشان راه شیری، همانطور که از اصل حدوسط انتظار می رود مکان های اصلی این تمدن ها خواهند بود.
یافته های این مطالعه در مجله "Monthly Notices of the Royal Astronomical Society" منتشر گردید.
منبع: پارسی كاو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب